Gondola wenecka - Amati 571

Gondola wenecka to łódź o specyficznym kształcie właściwym tylko dla Wenecji. Sama Wenecja założona została w roku 452 przez uciekinierów przed Hunami na bagnistych wysepkach laguny na Adriatyku. W związku z tym w obrębie miasta można było poruszać się tylko łodziami. Pierwsze gondole nie przypominające jeszcze kształtem dzisiejszych powstały juz w XI wieku a w 500 lat później stały się powszechne i bardziej przypominające kształtem dzisiejsze. Gondole charakteryzuje niesymetryczny kadłub. Poruszane i sterowane są jednym, długim (4,2 m) bukowym wiosłem przez gondoliera. W XVII wieku bogaci obywatele traktowali swe gondole jako symbol prestiżu. Nierzadko łodzie charakteryzowały się obiciami z drogich tkanin i złoconymi ornamentami. W tej sytuacji Senat Republiki Weneckiej zarządził, że wszystkie gondole mają być pozbawione oznak zbytku i mają być malowane na kolor czarny. I tak zostało do dziś. Gondole budowane są przez wysoko wykwalifikowanych szkutników w miejscowych warsztatach. Do ich budowy wykorzystuje się aż osiem różnych gatunków drewna a składają się z około 280 detali. Jedyne metalowe części to „fero” na dziobie i „risso” na rufie. Dziś w Wenecji jest około 300 oryginalnych gondoli i stanowią one dosyć drogą atrakcję turystyczną. Dla mniej wymagających turystów przeznaczone są „gondolopodobne” łodzie traghetto traktowane jako „promy” do przeprawienia się z jednego na drugi brzeg. Najtańszy transport wodny w Wenecji to tramwaje wodne Vaporetto.