Niszczyciel czołgów M18 HELLCAT

M18 Hellcat to najskuteczniejsze niszczyciele czołgów w czasie II wojny światowej budowane w latach 1943 -1944 w zakładach Buick Motor Car Division of General Motors Corporation w Detroit w stanie Michigan. W sumie zbudowano ponad 2500 tych pojazdów. Napęd: silnik benzynowy, gwiazdowy o mocy 400 KM, trakcja gąsienicowa, prędkość na drodze: niemal 100 km/h, załoga: 5 osób, uzbrojenie: armata 76,2 mm i karabin maszynowy 12,7 mm. Grubość pancerza nie przekraczała 1” (25,4 mm), ale wynikająca z tego masa blisko dwukrotnie mniejsza, niż czołgów innego typu i niska sylwetka dawały w efekcie dużą szybkość, co skutkowało przewagą na polu bitwy. Chrzest bojowy Hellcaty przeszły w jednej z największych bitew frontu zachodniego pod Arracourt we wrześniu 1944 roku. Batalion Hellcatów przy stracie 7 M18 zniszczył 39 niemieckich czołgów. Następnym sprawdzianem M18 Hellcat była bitwa o Noville (północny zachód od Bastogne, gdzie M18 zniszczyły 24 niemieckie czołgi, w tym kilka czołgów Tiger. Ich zdolność do „strzelania i przemieszczania się” z dużą prędkością, a następnie ponownego pojawienia się w innym miejscu pola bitwy, zdezorientowała i spowolniła niemiecki atak, który ostatecznie utknął w martwym punkcie, pozostawiając Amerykanom kontrolę nad miastem. Należy dodać, że wyprodukowano na bazie M18 znaczną ilość pojazdów użytkowych bez wieży znanych jako M39 używanych jako ciągniki działowe lub pojazdy dowodzenia i rozpoznania. Około 100 M39 przekazano zachodnioniemieckiej Bundeswehrze w 1956 roku, gdzie wykorzystano je do szkolenia odrodzonych jednostek piechoty pancernej Grenadierów Pancernych. Pewna ilość M18 zakupiła Jugosławia i te służyły Serbom Bośniackim w czasie wojny w 1992 roku.