Okręt podwodny ORP Orzeł - Mirage Hobby 40047

Okręt podwodny ORP Orzeł zbudowany został w holenderskiej stoczni De Schelde od sierpnia 1936 do lutego 1939 roku. Napęd stanowiły dwa silniki wysokoprężne 4740 KM lub dwa silniki elektryczne 1100 KM. Szybkość okrętu wynosiła na powierzchni/pod wodą 19,4/8,9 węzła. Załogę stanowiło 60 oficerów i marynarzy. Uzbrojenie artyleryjskie składało się z działa 105 mm, podwójnego działa 40 mm i km plot 13,2 mm. Głównym uzbrojeniem okrętu było 12 wyrzutni torpedowych. Zanurzenie do 100 m. W pierwszej fazie wojny bronił wybrzeża. Okręt był kilkukrotnie atakowany przez Niemców bombami głębinowymi. Orzeł kierował się początkowo w kierunku Gotlandii. W związku z ciężką sytuacją na bronionym wybrzeżu dowódca okrętu cierpiał prawdopodobnie na depresję. Wydał rozkaz zawinięcia do Tallina w celu uzupełnienia zapasów. Tam okręt z załogą został internowany, pozbawiony map i rozbrojony. Dowódcę okrętu przewieziono do szpitala. Dowództwo objął kpt Grudziński. Mimo skonfiskowania map okręt po odpowiednim przygotowaniu ucieczki zbiegł z Tallina i umkną estońskiej artylerii. Niemiecka marynarka wojenna polowała na Orła do momentu brawurowego  przebycia cieśniny Sund przez polski okręt. Orzeł dopłynął do Wielkiej Brytanii, gdzie został włączony do drugiej Flotylli Okrętów Podwodnych. Po naprawach w Dundee patrolował Morze Północne. Na jednym z patroli 8 kwietnia 1940 storpedował i zatopił na wybrzeżu norweskim niemiecki transportowiec Rio de Janeiro przewożący zaopatrzenie i niemieckich żołnierzy. Jednocześnie było to jasnym dowodem, że Niemcy planują inwazję na Norwegię. Na patrolu w maju/czerwcu 1940 na Morzu Północnym Orzeł napotkał swoje przeznaczenie – zaginął z całą załogą, najprawdopodobniej omyłkowo zatopiony przez aliantów. Wrak jest wciąż poszukiwany, jednak jak dotąd nie został odnaleziony.