Drakkar Wikingów - Disarmodel 20164

Długie łodzie były rodzajem wyspecjalizowanych skandynawskich okrętów wojennych, które mają długą historię w Skandynawii, a ich istnienie zostało potwierdzone archeologicznie i udokumentowane co najmniej od IV wieku p.n.e. Pierwotnie wynaleziony i używany przez Norsemanów (powszechnie znanych jako Wikingowie) do handlu, eksploracji i działań wojennych w ich epoce. Miały długie, wąskie kadłuby o małym zanurzeniu, co pozwalało osiągnąć duże szybkości a niewielka masa pozwalała na przenoszenie ich lądem, a nawet na używanie ich jako osłonę przed atakiem wrogiej konnicy. Wyposażone były we wiosła i jeden maszt z prostokątnym żaglem. Łodzie Wikingów mogły osiągać szybkość rzędu 15 węzłów. Znaleziska archeologiczne wskazały, że łodzie Wikingów nie były znormalizowane. Różniły się od budowniczego do budowniczego i od miejsca do miejsca i często miały cechy regionalne. Co do materiału, to w Szwecji i Norwegii była to sosna, w Danii dąb. Rozróżniamy następujące typy łodzi Wikingów: karvi (lub karve) najmniejsza z 13 ławkami dla wioślarzy służące do połowu ryb, transportu towarów i czasem do celów wojskowych, snekkja (lub snekke) z 20 ławkami służąca głównie do celów wojskowych, skeid z 30 ławkami do celów wojskowych, drakkar (smok) to skeid z 30 ławkami i rzeźbami smoków lub węży na dziobie i rufie. Obecnie, wykorzystując odkrycia archeologiczne w tej mierze oraz spopularyzowanie tematu Wikingów przez film, buduje się na świecie liczne repliki łodzi Wikingów, zwłaszcza drakkary. Wykorzystuje się je nawet do żeglugi po Atlantyku.