Lotniskowiec Zuiho - JSC 076

Budowę lotniskowca Zuiho rozpoczęto w roku 1935 w stoczni w Yokosuca. W pierwotnych założeniach miał być szybkim tankowcem noszącym nazwę Takasaki. W trakcie budowy w roku 1940 przebudowany został na lotniskowiec i jako Zuiho wszedł do służby w końcu roku 1940. Był mniejszy od innych japońskich lotniskowców, na przykład jego wyporność wynosiła 14200 ton, podczas gdy wyporność lotniskowca Akagi wynosiła 41300 ton. Uzbrojony był w 8 dział 127 mm i aż 56 działek plot 25 mm. Przenosił 30 samolotów, (dla porównania: Akagi przenosił 63 samoloty). Pierwszą akcję bojową Zuiho było osłanianie powrotu floty japońskiej po ataku na Pearl Harbor. W 1942 wspierał japońską flotę w bitwie pod Midway, jednak nie brał udziału w samej bitwie. W 1943 roku osłaniał ewakuację Gudalcanal. W 1944 wraz z innymi japońskimi lotniskowcami brał udział w bitwie na Morzu Filipińskim. Była to bardziej bitwa powietrzna, niż morska. Zuiho wraz z dwoma innymi lekkimi lotniskowcami miał przyciągnąć uwagą US Navy, a większe japońskie lotniskowce z dalszej odległości wypuściły swoje samoloty do walki. Amerykańskie radary wykryły odpowiednio wcześnie japońskie bombowce, większość z nich została zestrzelona przez amerykańskie myśliwce Hellcat. Mimo, że bitwa zakończyła się klęską Japończyków, Zuiho wyszedł z tej bitwy bez szwanku. W tym samym roku Zuiho wziął udział w bitwie w Zatoce Leyte. Okręt został trafiony w czterech nalotach przez bomby i torpedy, w wyniku trafień zatonął. Zginęło 215 marynarzy, w tym 7 oficerów.