Model statku Axel Thorsen 1810

Kanonierka "Axel Thorsen" miała swojego bliźniaka "Skjøn Walborg" i oba zostały zwodowane w 1810 roku. Początkowo służyły jako statki patrolowe, których zadaniem była ochrona statków handlowych opuszczających Archangielsk przed atakami Brytyjczyków podczas wojen napoleońskich. Po pokoju z 1815 r. władze norweskie z dużą podejrzliwością przyglądały się działaniom Rosji w Finnmarku w północnej Norwegii i w 1816 r. Axel Thorsen został wysłany na północ, aby usunąć rosyjskich osadników z tego obszaru i zburzyć ich budynki. W latach 1817 i 1818 rolę tę przejął Skjøn Walborg. Obydwa statki uczestniczyły także w programie kartograficznym na dalekiej północy. W latach 1831 i 1832 w Archangielsku wybuchła epidemia cholery i celem obu jednostek było uniemożliwienie statkom wypływającym z rejonu epidemii zawijania do północnej Norwegii. W 1864 r. Axel Thorsen uczestniczył w wyprawie na Svalbard organizowanej przez Adolfa Nordenskiölda, natomiast Skjøn Walborg był używany przez grafa Walburg-Ziela i barona von Heuglina podczas podobnej wyprawy w 1870 r. Oba statki były intensywnie zaangażowane w polowanie na foki i morsy w Nowej Ziemi. Ich żywot zakończył się w 1872 roku, gdy oba zostały zmiażdżone w lodzie i utracone.