Czołg średni M26 Pershing (T26E3)

Amerykański czołg średni (czasem dla podniesienia morale załogi określano go jako ciężki) produkowany był w latach 1944 -1945. W sumie wyprodukowano ponad 2200 tych czołgów. Przesłanką do podjęcia produkcji M26 były niepowodzenia czołgów Sherman w walce z niemieckimi Panterami i Tygrysami, ich pociski z armaty 75 mm nie były w stanie przebić pancerza niemieckich czołgów. Czołgi M26 zostały wyposażone w armatę 90 mm (Tygrys: 88 mm, Pantera :75mm). Napędzany był silnikiem benzynowym o mocy 507 KM, osiągał szybkość na drodze prawie 50 km/h, załoga: 5 osób, uzbrojenie: armata 90 mm, wielkokalibrowy karabin maszynowy 12,7 mm i 2 karabiny maszynowe 7,62 mm. Czołg ten produkowany był w 8 wariantach różniących się mniej istotnymi szczegółami. M26 został wprowadzony pod koniec II wojny światowej i brał udział tylko w ograniczonych walkach. Jedną z najbardziej udanych akcji był udział tych czołgów w zdobyciu mostu na Renie w Remagen. Opowiada o tym film z 1969 roku reżyserii Johna Guillermina „Most na Renie” (The bridge at Remagen). Brały też udział w bitwie na Okinawie, a potem w wojnie koreańskiej w 1950 roku (w tej wojnie M26 zniszczyły ponad 100 czołgów T34. Czołgi M26 zostały wycofane ze służby w 1951 roku na rzecz ulepszonej wersji M46 Patton, która miała mocniejszy silnik oraz zaawansowane zawieszenie. Jeden y M26 Pershing jest eksponatem w Muzeum Techniki w Sinsheim w Niemczech.