Pancernik Scharnhorst - Trumpeter 06737

Pancernik Scharnhorst został zbudowany w stoczni Kriegsmarine Werft w Wilhelmshaven w roku 1938. Wszedł do służby w styczniu 1039 roku. Długość 235 m, szerokość 30 m, wyporność 26000 ton. Napęd trzy turbiny parowe napędzające trzy wały. Prędkość okrętu 31 węzłów, uzbrojenie dziewięć dział 283 mm, dwanaście dział 149 mm, czternaście 105 mm, szesnaście 37 mm, dziesięć 20 mm, sześć wyrzutni torpedowych, Opancerzenie od 350mm burty do 95 mm pokład. Załoga 1669 oficerów i marynarzy.

Na pierwszą akcję Scharnhorst wypłynął w grupie z krążownikiem i trzema niszczycielami na południe od Islandii. Zespół maił atakować brytyjskie konwoje. Ta akcja zakończyła zatopieniem HMS Rawalpindi. Następne dwie akcje, w lutym i kwietniu 1940 niemiecki zespół stoczył bitwę z brytyjskim krążownikiem. Scharnhorst został uszkodzony. W czerwcu 1940 niemiecki zespół zatopił brytyjski lotniskowiec i dwa niszczyciele, jednak niszczyciel Acasta trafił Scharnhorsta torpedą. Pancernik wymagał poważnych napraw. Po remoncie,  wraz z zespołem polował na angielskie konwoje na Atlantyku. Ponad dwadzieścia statków zatopiono.

W grudniu 1943 pancernik i kilka niszczycieli wypłynęło w kierunku północnej Norwegii naprzeciwko brytyjskim konwojom. Jednak wywiad brytyjski przechwycił rozkazy. Ze względu na złą pogodę niszczyciele odłączyły się od Scharnhorsta. W krótkiej wymianie ognia radar okrętu został zniszczony. Artyleria okrętu była ślepa. Pancernik zawrócił na południe i wpadł w zastawioną pułapkę: natknął się na pancernik HMS Duke of York. Ten trafił salwą, brytyjskie niszczyciele odpaliły torpedy i dobiły Scharnhorsta. Zginęło 1932 członków załogi.