Amerykański Half Track M16 MGMC

Amerykańskie samobieżne półgąsienicowe działa przeciwlotnicze M16 MGMC produkowane były w latach 1943 -1944. W sumie wyprodukowano około 2900 egzemplarzy. Pojazd napędzany był silnikiem benzynowym o mocy 147 KM, osiągał prędkość na drodze ponad 60 km/h. Uzbrojenie główne to 4 wielkokalibrowe sprzężone karabiny maszynowe 12,7 mm posadowione na obrotowej podstawie. Pierwowzorem tego modelu był wcześniej produkowany model M13 MGMC (około 1000 dział samobieżnych M13 MGMC trafiło w 1943 roku do ZSRR jako M17 MGMC). Amunicją stosowaną w MG16 były pociski przeciwpancerne zapalające API i API-T o dużej sile przebicia. M16 MGMC cieszył się dużą popularnością wśród żołnierzy, ponieważ nie tylko był w stanie zestrzelić nisko lecące samoloty, ale był również używany we wsparciu piechoty, gdzie zyskał przydomek „maszynki do mielenia mięsa”. Możliwość prowadzenia ognia osłonowego za pomocą czterech karabinów maszynowych kalibru 12,7 mm daje M16 ogromną przewagę siły ognia nad standardową piechotą i w niektórych przypadkach służył nawet do ścinania drzew, na których mogli się ukrywać wrodzy snajperzy. M16 służył także aliantom we Wspólnocie Brytyjskiej i Związku Radzieckim. M16 brał udział w kampanii włoskiej, francuskiej i bitwie o Ardeny. Po drugiej wojnie światowej M16 MGMC nadal służył w siłach amerykańskich podczas wojny koreańskiej. W roku 1958 ostatecznie zostały wycofane ze służby w armii USA.