Bombowiec Avro Lancaster MK.I/III - Revell 04300

Ciężkie samoloty bombowe Avro Lancaster MK I, II i III produkowane były w 5 zakładach, głównie w brytyjskiej farbryce A.V.Roe w Woodford w latach 1941 -1948. W sumie wyprodukowano 7377 tych samolotów. Wersje najliczniej produkowane, MK I i MK III wyposażone były w silniki widlaste Rolls-Royce Merlin o mocy łącznej 5120 KM. Wersja MK II, z powodu braków w dostawach silników Merlin, napędzana była silnikami gwiazdowymi Bristol Hercules. Prędkość bombowca wynosiła 462 km/h. Załoga składała się aż z 7 osób, uzbrojenie stanowiło od 8 lub 10 karabinów maszynowych 7,7 mm i 6356 kg bomb. Późniejsze wersje wyposażone były w radar. Lancastery odbyły 156 000 operacji bojowych, podczas których zrzuciły 608 612 ton bomb. 3249 samolotów utracono w akcji, jedynie 35 samolotów zdołało ukończyć ponad 100 udanych operacji bojowych – „rekordzista” odbył 139 operacji. Najsłynniejsze misje Lancasterów adaptowanych specjalnie do tych misji to uszkodzenie zapór wodnych w Zagłębiu Ruhry specjalnymi bombami rotacyjnymi (bomby Wallisa) i zatopienie pancernika Tirpitz ciężkimi bombami Tallboy. Bombowce Avo Lancaster uważane były za najlepsze ciężkie bombowce II wojny światowej. Adolf Galland, który był dowódcą myśliwców Luftwaffe powiedział kiedyś, że „Lancaster to najlepszy bombowiec nocny wojny”. Arthur „Bomber” Harris, dowódca RAF Bomber Command, powiedział że Lancaster to „błyszczący miecz”. Lancastery zostały wycofane ze służby dopiero w roku 1963. Pełniły po wojnie służbę jako samoloty transportowe a nawet pasażerskie w 9 krajach, w tym w Polsce. Między innymi współtworzyły most powietrzny zaopatrując Berlin Zachodni w latach 1948/49 w czasie blokady zarządzonej przez ZSRR.