Niemiecka rakieta V2 - Revell 03309

Pierwsza na świecie rakieta balistyczna V2, wg oznaczenia niemieckiego Vergeltungswaffe-2 (broń odwetowa nr 2), pierwszy twór człowieka, który przekroczył pułap 100 km (to już przestrzeń kosmiczna) zaprojektowana została w połowie lat 30 –tych XX wieku w doświadczalnym ośrodku rakietowym w Kummersdorf –Gut pod Berlinem. W roku 1937 ośrodek został przeniesiony do nowo wybudowanego, większego w Peenemünde na wyspie Uznam. Pierwszy udany start rakiety V2 miał miejsce w roku 1942. Rakieta o długości ponad 14 m napędzana ciekłym paliwem (nadtlenek wodoru, alkohol etylowy, ciekły tlen), wyposażona w żyroskop i odbiornik radiowy systemu naprowadzającego osiągała szybkość maksymalną 5500 km/h. W połowie 1943 roku uruchomiono seryjną produkcję rakiet. Już w 1943 roku wywiad AK informował aliantów o istnieniu i znaczeniu ośrodka w Peenemünde. W 1944 roku w ręce AK dostał się niewybuch V2, części tej rakiety dostarczone zostały do Londynu. Skutkiem działań wywiadu AK były ciężkie bombardowania Peenemünde w latach 1943 -1944. Wpłynęło to na opóźnienia w produkcji rakiet. W tej sytuacji Niemcy przenieśli podstawową część produkcji V2 do ogromnych podziemnych sztolni w Nordhausen w górach Harzu. Do końca wojny Niemcy odpalili około 5500 rakiet V2, większość na Londyn, ale też na Antwerpię, Liege, Lille i (niecelne) na most Remagen zajęty przez Aliantów. Wadą V2 była słaba celność (promień uderzenia ok. 6400 m, po udoskonaleniu 1400 m). Jednak skutecznie siały terror wśród ludności cywilnej. Po wojnie „mózg” projektu V2 Wehrner Braun i część jego zespołu przejęli Amerykanie, inną część specjalistów przejęli Sowieci. I jedni i drudzy na tej podstawie rozwijali swoje programy kosmiczne i wojskowe.