Samolot P-47D-25RE Thunderbolt

Jednomiejscowe samoloty myśliwsko –bombowe P-47 Thunderbolt budowane były w amerykańskich zakładach Republic Aviation w Nowym Jorku w latach 1941 -1945. Konstrukcja samolotów była stale doskonalona. Kolejno do produkcji wchodziło 12 wersji tego samolotu. Wyprodukowano prawie 16000 egzemplarzy wszystkich wersji. Napędzany był silnikiem o mocy 2000 KM, osiągał prędkość 770 km/h na pułapie 7500 m. Uzbrojenie: 8 karabinów maszynowych 12,7 mm, 907 kg bomb i 10 rakiet HVAR. Produkcja P-47D rozpoczęła się w 1943 roku. Dodano dodatkowy odrzucany zbiornik paliwa o pojemności 765 l, zmodyfikowano silnik (pozwoliło to na chwilowe zwiększanie mocy do 2300 KM i poprawiało osiągi samolotu). Wprowadzono też inne mniej istotne zmiany. W sumie tej wersji maszyn wyprodukowano 7440 szt. Samoloty te były dobrze uzbrojone i opancerzone oraz odporne na uszkodzenia. Miał duży promień skrętu, dlatego zalecaną taktyką walki dla P-47 był atak z góry i ucieczka oraz unikanie walki kołowej. Głównym zadaniem P-47 było eskortowanie bombowców, wsparcie wojsk lądowych i zwalczanie celów naziemnych. Spełniały te zadania z powodzeniem na wszystkich frontach II wojny światowej. 830 tych maszyn było na wyposażeniu RAFu. Posiadały je też siły powietrzne Francji (446 maszyn) i ZSRR (196 maszyn). Kilku polskich pilotów walczyło na P-47 w 61 dywizjonie 56 Grupy Pościgowej lotnictwa USA pod dowództwem F. Gabreskiego Polaka z pochodzenia. Latający w tym dywizjonie as Bolesław Gładych miał 11 zestrzeleń. Obecnie kilka sprawnych maszyn P-47 jest w posiadaniu niektórych muzeów lotnictwa i prywatnych kolekcjonerów, bywają też prezentowane na paradach historycznych samolotów.