Bussard lub Falke oraz U 117 - JSC 086

Katapultowiec Falke/Bussard

Katapultowce (inaczej tendry lotnicze lub transportowce wodnosamolotów) Falke i bliźniaczy Bussard zbudowane zostały w stoczni Schichau Werke w roku 1942. Były to niewielkie (około 100 m długości) okręty, które przenosiły po 3 wodnosamoloty każdy. Wodnosamoloty startowały z pokładu ze wspomaganiem katapulty (stąd nazwa typu okrętu). W tym przypadku katapulta to tłok poruszany wysokim ciśnieniem pary ciągnący startujący samolot nadając mu w ciągu około 4 sek duże przyspieszenie. W tym czasie okręt ustawiony jest pod wiatr. Wodnosamoloty wracając lądowały na wodzie, skąd były podnoszone dźwigiem na pokład. Okręty te były przeznaczone do wykonywania morskiego zwiadu lotniczego w celu ochrony przed atakiem alianckich okrętów podwodnych, korygowania ognia artylerii oraz poszukiwania zestrzelonych nad morzem załóg niemieckich samolotów. Zadaniem Bussarda było też śledzenie alianckich konwojów do Murmańska. Po wojnie obydwa okręty poddały się aliantom i tak: Falke przejęła marynarka ZSRR i tam służył pod nazwą Aeronavt, natomiast Bussard przejęła US Navy. Bussard został sprzedany w 1948 przez Amerykanów do Holandii i tam przebudowany na pogłębiarkę.

Podwodny stawiacz min 117

Zbudowany w stoczni Germaniawerft w Kilonii podwodny stawiacz min U 117 wszedł do służby w Kriegsmarine w październiku 1941 roku. Przy długości niespełna 90 m i max. Głębokości zanurzenia 220 m osiągał szybkość na powierzchni/ w zanurzeniu 10/4 węzły. Załoga 52 oficerów i marynarzy. Uzbrojenie: działo 105 mm, 2 wyrzutnie torpedowe, przenosił 15 torped i 66 min. Swój pierwszy rejs odbył do portu macierzystego w Lorient. Pierwsze 3 atlantyckie patrole U 117 wykonał bez styczności z aliantami. W czwartym patrolu 2 statki alianckie zostały uszkodzone przez miny z U 117. Piąty patrol w lipcu 1943 był ostatnim: w ataku lotniczym amerykańskich Avengerów zaatakowany bombami głębinowymi i torpedami zatonął z załogą.

Łodzie latające BV 138 i BV 238

Łodzie latające rozpoznawcze BV 138 produkowano w zakładach Blohm& Voss w latach 1938 -1943. W sumie wyprodukowano 297 egzemplarzy. Napęd: 3 silniki tłokowe o mocy 880 KM każdy. Szybkość 275 km/h, załoga 6 osób, uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe 15 mm, 1 karabin masz. 13 mm, 3 karabiny masz. 7,92 mm. Łodzie latające BV 238 miały być produkowane również w zakładach Blohm& Voss. Pomyślana była początkowo jako transatlantycki samolot pasażerski dla Lufthansy. BV 238 zainteresowała się Luftwaffe i zamierzała przeznaczyć tę łódź latającą jako następcę BV138 do współpracy z „wilczymi stadami” U –bootów w atakowaniu alianckich konwojów na Atlantyku. Skończyło się na prototypie, który znalazł się na jeziorze Schaal (koło Ratzenburga). Został tam namierzony przez alianckie myśliwce Mustang, zaatakowany i kompletnie zniszczony.