Model statku RMS Titanic LED - Trumpeter 03719

RMS Titanic zwodowany został w 1909 roku w Belfaście i miał być największym i najbezpieczniejszym statkiem na świecie. Wyporność parowca wynosiła ponad 46 tys. ton. Sama tylko kotwica ważyła 16 ton! Statek miał przewozić 2584 pasażerów i 500 osób załogi z szybkością 22 węzłów. Długość prawie 3 boisk piłkarskich i szerokość połowy boiska czyniła go godnym imienia. Napęd stanowiły dwie maszyny parowe i jedna niskoobrotowa turbina które wprawiały w ruch trzy śruby napędowe. Armatorem statku była linia White Star a kapitanem został doświadczony Edward J. Smith.

Statek wypłynął z Belfastu 2 kwietnia 1912 roku by nazajutrz pojawić się w Southampton. Tutaj miał przyjąć na pokład większość pasażerów oraz pobrać żywność i 4,5 tys. tony węgla. Holowniki rozpoczęły odholowanie statku od nabrzeża, gdzie omal nie doszło do kolizji ze statkiem „City of New York”. Niektórzy na pokładzie poczytali to za złą wróżbę i opuścili pokład.

Rejs statku zaczął się planowo. Zamiarem kapitana było zdobycie Błękitnej Wstęgi Atlantyku nadawanej za najszybsze przepłynięcie Atlantyku. Aby zwiększyć swoje szanse kapitan opracował nową trasę. Titanic miał płynąć na skróty nieopodal Nowej Fundlandii, co skracało dystans, ale stwarzało ryzyko spotkania z górą lodową.

Po pokonaniu ponad połowy dystansu, jeszcze dwadzieścia minut przed północą, 14 kwietnia 1912 roku obserwatorzy z dziobowego bocianiego gniazda meldowali że nic nie widzą ponieważ była mgła. Kiedy zauważono górę lodową na reakcję było zbyt późno. Statek w każdej sekundzie pokonywał około 10 metrów. Po zauważeniu góry lodowej zastopowano maszyny i wyłożono ster na burtę, ale to nie uratowało statku. Titanic uderzył burtą w lód w wyniku czego powstała szczelina ciągnąca się przez 6 grodzi wodoszczelnych.

Początkowo nikt nie traktował zderzenia z górą lodową poważnie - przecież Titanic miał być niezatapialny! Dopiero po około godzinie wszyscy zrozumieli, że statek tonie. W katastrofie Titanica zginęły 1502 osoby.