Polski samolot PZL 23A Karaś - IBG 72505

Projekt samolotu PZL.23 powstawał w latach 1931/1932 w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie. Prototyp wyposażono w angielski gwiazdowy silnik Bristol Pegasus IIM o mocy 590 KM. Prototyp oblatany został w 1934 roku. Wykryto wiele wad samolotu. Następny egzemplarz wyposażono w silnik o większej mocy (670 KM), jednak konstrukcja nadal nie była doskonała. Drugi egzemplarz samolotu rozbił się na Okęciu z załogą na skutek przeciągnięcia w czasie startu. Prawdopodobnie błąd pilota. Dopiero trzeci egzemplarz stał się podstawą do produkcji serii 40 samolotów PZL.23A. Po zebraniu doświadczeń z tą serią znowu zastosowano silnik o większej mocy (710 KM) i w latach 1936 -1938 wyprodukowano 240 samolotów PZL.23B. Wersja 23B trafiła do eskadr bombowych i rozpoznawczych, natomiast wersja 23A do szkół lotniczych. Uzbrojenie samolotu: jeden karabin maszynowy pilota 7,92 mm, dwa karabiny maszynowe górnego i dolnego strzelca 7,92 mm i 700 kg bomb. Załoga 3 osoby. Szybkość lotu 319 km/h. Jednak samoloty seryjne wymagały doświadczonych, dobrze wyszkolonych pilotów. Zdarzały się wypadki śmiertelne. Wadami Karasia były mała prędkość i niska manewrowość oraz słabe uzbrojenie obronne. Ponadto golenie podwozia głównego okazywały się zbyt słabe w warunkach lotniska polowego. Mimo tych słabości Karasie bombardowały i atakowały z powodzeniem kolumny Wehrmachtu. W chwili wybuchu wojny w polskim lotnictwie służyło 120 Karasi, które wykonały 130 lotów bojowych. Karasie zrzuciły 60 ton bomb. Z całej liczby PZL.23 zostało tylko 31, które po przedostaniu się do Rumunii, zostały internowane a następnie już z rumuńskimi załogami użyte w wojnie przeciwko ZSRR.