Model statku pasażerskeigo Batory - JSC 14

Statek pasażersko –drobnicowy MS Batory (wcześniej rozważano nazwy Paderewski i Kościuszko) budowany był we włoskiej stoczni Monfalcone w Trieście i oddany do eksploatacji pod polską banderą po bliźniaczym statku MS Piłsudski w roku 1936. Napęd: dwa silniki Diesla o mocy 12680 KM, prędkość 17 węzłów. Załoga 343 osoby, 760 miejsc pasażerskich. Port macierzysty Gdynia. Z powodu braku środków finansowych (światowa ekonomia wychodziła właśnie z kryzysu) Polska zapłaciła za obydwa statki dostawami węgla. MS Batory pływał na trasie Gdynia –Kopenhaga –Nowy Jork –Halifax. Początek wojny zastał Batorego w porcie Halifax, gdzie został przejęty przez brytyjską admiralicję. Statek przebudowano i uzbrojono: 1 działo 102 mm, 12 karabinów maszynowych 7,7 mm później dodatkowo działo 152 mm, 2 działa przeciwlotnicze 76 mm 2 działa przeciwlotnicze 40 mm, 10 dział przeciwlotniczych 20 mm, 4 wyrzutnie przeciwlotniczych pocisków rakietowych, bomby głębinowe, wyposażono w kutry i barki desantowe. Służył głównie do transportu wojska, ale nie tylko: w konwoju z Greenock do Halifaxu transportował angielskie rezerwy złota i 36 skrzyń wawelskich arrasów, potem przewoził ewakuowane dzieci do Australii. Po zakończeniu wojny został poddany gruntownemu remontowi w stoczni Mercantile Marine Engineering & Graving Docks Co. S.A., w 1946/1947. Po rekonwersji na statek pasażerski w 1947 roku wrócił pod polską banderę. Armatorem były Polskie Linie Oceaniczne. Kursował na linii kanadyjskiej: Gdynia – Kopenhaga – Southampton – Montreal do lipca roku 1969 pełniąc służbę jedynego polskiego transatlantyka. Do końca 1970 roku służył jako hulk hotelowy. Ta służba przynosiła straty, dlatego w marcu 1971 został sprzedany na złom do stoczni w Hongkongu.