Bateria Schlezwig-Holstein 40.6 cm - JSC 088

Prototyp armaty okrętowej 406 mm został wykonany w 1934 roku w zakładach Friedrich Krupp AG. Armata miała trafić na uzbrojenie pancerników Bismarck i Scharnhorst, jednak na pancerniki trafiły działa mniejszego kalibru, a działa 406 mm znalazły się w bateriach nabrzeżnych. Przy kalibrze 406 mm długość lufy wynosiła niemal 20 m. Szybkostrzelność armaty: 30 strzałów/h. Nieoficjalnie nazwano armatę 406 mm „Adolfkanone”. Z trzech dział utworzono baterię, którą zainstalowano na Helu w 1940 roku. Nazwano tę baterię Schleswig Holstein, pewnie dla upamiętnienia udziału tego pancernika w napaści Niemiec na polskie wybrzeże. Po próbach strzelania w 1941 baterię zlikwidowano i przeniesiono w rejon Calais, nazwano Lindemann, tam miala zwalczać alianckie statki. Atakowana przez alianckie bombowce i okręty bateria nie doznała uszczerbku. Dopiero w roku 1944 (D –day) została zdobyta od strony lądu. Dwie inne baterie wysłane zostały do Norwegii, baterię Dietl zainstalowano na wyspie Engeløya, baterię Theo w Trondenes koło Harstad. Baterie te przejęła armia norweska po wojnie. Bateria z wyspy Engeløya zlikwidowana zastała w 1956 roku, bateria z Trondenes w 1964 roku, z tym, że jedno z dział tej baterii jest eksponatem dla zwiedzających. W Helu zachowały się budowle baterii. Od 2006 można je oglądać w Muzeum Obrony Wybrzeża. W 2017 powstał rozbudowany Helski Kompleks Muzealny.